Լրատվամիջոցները ավետիս են հղում, թե երգիչ Սարոն Ամերիկայում՝ խաղատանը, 1 միլիոն 500 հազար դոլար է շահել։ Լավ է արել, բա Հայաստանից քանի՞ հազար մարդ տուն, ավտոմեքենա, միլիոնավոր դրամներ է կրվել, քանի՞ հոգի է խաղատանը կրվելու պատճառով ինքնասպան եղել։ Դարձավ «Նեսոյի քարաբաղնիսը», որ հետո ասեն, թե քարաբաղնիսից քանի մարդ է մեռել։

Անտանելի ա փոքրոգի մարդու վրեժը։ Անտանելի ա իր դաժանությամբ, իր քստմնելիությամբ։

Ստորությունների ու սրիկայությունների ու դավաճանությունների ու գարշանքի չավարտվող շքահանդեսում հանկարծ ինչ-որ բան նկատեցինք։

Ինչպես հայտնի է, ԵՊՀ այսրոպեական ռեկտոր Հ.Հ-ն ում «բռնում» հետը համագործակցում է: Վերջինիս այսօրվա «բռնածը» «Դի-Վի-Վի Ինթերնեյշնլ»-ի հայաստանյան գրասենյակի տնօրեն Հակոբյան Էսթերն է:

Նիկոլ Փաշինյանը ոչ միայն Էրդողանի, այլ նաև Ալիևի գործուն աջակցությունն է մուրում։

Ռուբեն Վարդանյանի, Բակո Սահակյանի կամ Լևոն Մնացականյանի տեղում` Բաքվում գերության մեջ կարող է հայտնվել մեզանից յուրաքանչյուրը:

Նորից, ինչպես 44-օրյա պատերազմի վերջին օրերին, հերթը հասավ 20-30-հոգանոց խմբերին: Նիկոլն էլի մի «գառլախություն» անելու է: Նա հրաշալի պատկերացնում է, որ իր իրական վարկանիշով հիմա, իր պատկերացրած արդյունքներով, ոչ մի հանրաքվե չի կարողանալու իրականացնել: Էսպես մանր-մունր խմբերի (պարտադիր՝ ծիգռովկա հագած) անվան տակ կարծիք է ձևավորելու, թե իբր իր «գաղափարականը» ժողովրդի համար ընկալելի, ընդունելի է, բայց էն նախկինները չեն ուզում, որ «իրական» Հայաստան, խաղաղության խաչմերուկ լինի:

Պատերազմները ռեսուրսների համար են՝ շարունակ կրկնվող միտքս, երբ խոսում եմ պատերազմների մասին: Սրա ընկալումը խորությամբ շատ կարևոր է: Սրա ընկալումը հանգեցնում է որոշակի վարքագծի, որի դեպքում հնարավորություն կունենանք դուրս գալու ռեսուրս-պետություն լինելու ճիրաններից...

Լուրերով կարդում եմ, թե բա` ՀՀ կառավարությունը 150 միլիոն դոլարի վարկ հատկացրեց «Լիդիանին»` Ամուլսարի շահագործման համար: Այ քեզ ֆոկուս...

Համաձայնեք՝ հայաստանյան իշխանությունների կողմից ամենօրյա ռեժիմով տիրաժավորվող թեզերին ու պնդումներին հակադարձելն ու դրանց բուն բովանդակությունն ու հանրային սպառնալիքը ջրի երես հանելը բավականին տանջալից, ինչ-որ տեղ նաև անշնորհակալ գործ է։ Հաճախ ընկերներս այս թեմայով ինձ քննադատում են, թե ինչու եմ նիկոլականների դատարկաբանություններին ու հակապետական դրսևորումներին անդրադառնում ու արձագանքում։ Նրանք կողմնակից են թեման «իգնոր» անելուն և արհամարհելուն, սակայն միշտ չէ, որ դա արդարացված է։